درگذشت مهرداد مشایخی،  استاد جامعه‌شناسی ایران

13/7/1390

مهرداد مشایخی دراثر سرطان لوزالمعده روز ۱۳ میزان در واشنگتن جهان را ترک گفت.

مهرداد مشایخی در سال ۱۳۳۲ه. ش در تهران دیده به جهان گشود.

او پس از اخذ دیپلوم، شامل دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران گردید، اما تحصیلات خود را ناتمام گذاشته به امریکا رفت. او در امریکا به تحصیل علوم انسانی روی آورد و در دانشگاه "وسترن ریزرو" در ایالت اوهایو لیسانس اقتصاد را به دست آورد.بعد از مدتی ، رشته اقتصاد سیاسی و جامعه‌شناسی را انتخاب کرد و در دانشگاه آمریکن در واشنگتن به تحصیلات خود تا مقطع دکترا ادامه داد.

بعد از سال 1357 به ایران آمد و مدت بعد دو باره به امریکا برگشت.

 او در ضمن کار های علمی فعالیت های سیاسی نیز داشت و با نشریات مختلفی همکاری می کرد. مجموعه مقالات او در کتابی به نام "جنبش اجتماعی و سياست مجادله‌آميز در ايران پس از انقلاب" منتشر گردید.

همچنان چندین کتاب دیگر از او  درباره وضعیت سیاسی و فرهنگی جامعه ایران، عوامل دیکتاتوری و عقب‌ماندگی در جامعه و سرانجام راه برون‌رفت از انسداد سیاسی و گذار به دموکراسی منتشر گردیده  است.

 

برگزاری هفدهمین سال‏یاد قهار عاصی در کابل

14/7/1390                                                                   

هفده سال از پرواز خونبال عاصی گذشت. پس از هفده سال شاعران جمع شدند تا باردیگر خاطرات وشعر های او را یاد آوری کنند. انجم قلم افغانستان میزبان این برنامه بود. شاعران و اهل قلم وهنر نیز آمده بودند.

فرهاد دریا نیز آمده بود اما با صدای خودش وشعر های عاصی. او شعرعاصی را در سقف آسمان روشن ساخت.

خالده فروغ شاعر نام آشنای کشور  گرداننده محفل، باشعر عاصی یاد او را در سرزمین قلم پهن کرد. سه بعد رحمت الله بیگانه دوست دیرینه عاصی از خاطرات خودش با عاصی سخن گفت. نیما عاصی برادر زاده قهار عاصی با خوانش شعر عاصی آب به صورت همه ریخت. استاد حیدری وجود نخستین سخنران رسمی محفل اندر وصف عاصی گفت: "عاصی یكی از شاعرانی بود كه نیازهای شعر كهن را در برابر دریافت‌های شعر معاصر قرار داد" دکتر عبدالقیوم قویم نیز از عاصی سخن گفت. وعشق ومقاومت را دو رکن شعر  عاصی دانست. محب بارش استاد دانشگاه نیز عاصی را شهید اردبهشت  خواند. مریم میترا شمع شعر دیگری عاصی را در صحن محفل روشن کرد.در ادمه پرتو نادری به منبر سخن ایستاد. او در نبشته‏ی خود در باره‏ی عاصی گفت: "کاجِ جوان؛ ولی برومند و گشن‌شاخی، چنان در باغستان انبوه درخت شعر و ادبیات ما درهم شکسته است که تمامی آسمان باغ را ابرهای بغض‌آلود سوگ و ماتم فرا گرفته است. امّا معنویت را چه‌گونه می‌توان از میان برداشت. اگر فرهنگ‌ستیزان بی‌فرهنگ دریاچۀ شفاف ترانه‌ها و سروده‌های قهار عاصی را در ریگ‌زار تفتیدۀ مرگ خاموش کردند؛ ولی او چنان گلی شگفتۀ سوری در گلخانۀ دل‌های دوست‌داران شعرش و در ضمیر روشنِ فرهنگیان سرزمینش و در حوزۀ گستردۀ زبان پارسی دری، زنده خواهد بود."

در اخیر بانو روشنی یحی با خوانش شعر خویش در سوگ عاصی، محفل را به پایان خویش دعوت کرد.