قرار است نشست بن دوم در 5 دسمبر در آلمان برگزار شود. در این کنفرانس 90 کشور و سازمان بین المللی جهان اشتراک خواهند کرد. محور اصلی بحث‏ها را راهبردها درمورد افغانستان تشکیل می‏دهد. از جمله اعضای اشتراک کننده پاکستان نیز هست. اما پاکستان اعلام کرده است که در این کنفرانس اشتراک نخواهد کرد. پاکستان دلیل عدم اشتراک خود را، اعتراض برضد حملات هوایی ناتو در خاک آن کشور –که منجر به کشته شدن 23 تن گردید- خوانده است. مقام‏های افغانی، شرکت پاکستان در این کنفرانس را مهم توصیف کرده گفته‏اند که در این ارتباط که پاکستان در نشست بن دوم شرکت نمی‏کند، اطلاع رسمی‏ای را از سوی پاکستان دریافت نکرده‏اند. به گفته‏ی این مقام‏ها، این خبر از سوی نشریات اروپایی پخش شده  و هنوز صحت آن معلوم نیست. آقای اسپنتا مشاور امنیت ملی ریاست جمهوری، حضور کشورهای همسایه خصوصاً پاکستان را در نشست بن دوم بسیار مهم ارزیابی کرده است. چه این‏که یکی از محورهای اصلی بحث در این کنفرانس انتقال مسوولیت‏های امنیتی و مذاکره با طالبان است. طالبان یکی از بازوان آی اس آی به شمار می‏رود. براساس تحلیل‏های کارشناسان، طالبان و شبکه حقانی دست راست آی اس آی اند که دستورات عملیاتی آن را به اجرا می‏گذارند. به همین دلیل دولت افغانستان بعد از کشته شدن آقای ربانی اعلام کرد که طرف مذاکره پاکستان خواهد بود. از این‏رو حضور این کشور در کنفرانس بن دوم مهم تلقی می‏گردد. عدم حضور پاکستان در این نشست ممکن است بخشی از گفتگوها را ناقص و بی‏نتیجه بسازد. به نظر می‏رسد پاکستان نه به خاطر اعتراض به حملات هوایی ناتو در خاک این کشور از حضور خود در کنفرانس بن دوم ابا می‏ورزد بلکه به صورت عمدی می‏خواهد این پروسه را به بن بست بکشاند. پاکستان به درستی می‏داند که در این کنفرانس جامعه‏ی جهانی نقش جدیدی را برای افغانستان اعطا خواهند کرد و این کشور را از جهات مختلف امداد خواهند نمود. گفته می‏شود هدف اساسی در این نشست، آینده‏ی افغانستان بعد از 2014 م. می‏باشد. بعد از خروج نیروهای بین المللی ، افغانستان باید به مرحله‏ی ثبات پای بگذارد و روند توسعه و پیشرفت را خود با همیاری تخنیکی جامعه‏ی جهانی به پیش ببرد. در این کنفرانس هریک از کشورهای اشتراک کننده سهم خود را در بازسازی، توسعه و انکشاف اقتصادی،امنیت و ثبات، حکومت داری، مبارزه با تروریزم و کشت و قاچاق مواد مخدر اعلام خواهند کرد. اگر این کنفرانس دست آوردهایی را برای افغانستان داشته باشد، بدون شک می‏تواند افغانستان را در مرحله‏ی جدیدی قرار دهد و جایگاه منطقوی و جهانی تازه‏تری را برای آن تعریف نماید. از این‏رو پاکستان می‏خواهد با عقب نشینی تاکتیکی از این نشست، آن را به چالش بکشاند. زیرا این کشور به نقش خود در ثبات و اقتصاد افغانستان واقف است و هرگونه معامله و سلوک آن می‏تواند به مفاد و یا زیان افغانستان تمام شود. پاکستان حدود 2400 کیلومتر مرزمشترک با افغانستان دارد. کنترول مرزها باعث ایجاد امنیت در دو کشور خواهد شد. چه این‏که مخالفان مسلح از همین طریق وارد افغانستان می‏شوند و دست به حملات انتحاری و ... می‏زنند. قاچاق مواد مخدر از این همین مرزها صورت می‏گیرد و در ‏جهت اقتصادی نیز بیش‏ترین واردات کالاهای تجاری از خاک پاکستان وارد افغانستان می‏شود. علاوه براین‏ها نفوذ گسترده‏ی پاکستان در داخل افغانستان می‏تواند برای آینده‏ی افغانستان مهم ارزیابی گردد چه این‏که پاکستان از طریق نفوذ سیاسی خود در درون دولت افغانستان بخشی از قدرت سیاسی در کشور محسوب می‏گردد. بدون توجه به نظرات پاکستان امکان دارد، این کشور با استفاده از نفوذ سیاسی خود افغانستان را به بحران‏های جدیدی ببرد. بنابراین نقش پاکستان در کنفرانس بن دوم برای افغانستان خیلی مهم وحیاتی تلقی می‏گردد. پاکستان با وقوف  به این نقش می‏خواهد از شرکت در آن خود داری ورزد. شاید در این موضع همداستان و یاران بین المللی دیگری نیز برای خود بیابد. در این صورت کنفرانس بن دوم به چالش بزرگی مواجه خواهد شد.

از دیگر احتمالاتی که سبب می‏شود تا پاکستان در کنفرانس بن شرکت نکند این است که همزمان با این کنفرانس طرح پیمان استراتیژیک نیز در حال جریان است. یک هفته پیش‏تر لویه جرگه‏ی عنعنوی نسبت به پیمان استراتیژیک با ایجاد یک‏سری شروط رای موافقت نشان داد. در حالی‏که پاکستان نمی‏خواست این لویه جرگه‏ی عنعنوی تدویر و به پیمان استراتیژیک رای موافق نشان دهد. این پیمان ممکن است در نهایت منجر به ایجاد پایگاه دایمی امریکا در افغانستان گردد. پاکستان به عنوان یک کشور همسایه که در رقابت با هند قرار دارد نمی‏خواهد امریکا در افغانستان پایگاه نظامی داشته باشد. پایگاه نظامی امریکا تهدید بزرگ برای این کشور به شمار می‏رود. از این جهت هر طرحی که به پیمان استراتیژیک امریکا و افغانستان کمک کند مخالف منافع پاکستان پنداشته می‏شود. این در حالیست که یکی از موضوعات عمده‏ی مورد بحث در نشست بن دوم، مسأله‏ی امنیت افغانستان پس از 2014 است که پیوند اساسی با پیمان استراتیژیک با امریکا دارد.

حال پاکستان نمی‏خواهد با حضور خود در کنفرانس بن دوم، راه را برای اجرای پیمان استراتیژیک هموار سازد. در حقیقت حضور پاکستان در بن دوم می‏تواند باعث راهگشایی در این زمینه گردد. و کشورهایی را که متحد بین المللی برای رقیب جدی آن (یعنی هند) به شمار می‏روند، در کنار تخت خواب خود راه دهد.
به این صورت به نظر می‏رسد پاکستان ترجیح می‏دهد که در کنفرانس بن دوم اشتراک نکند و با عدم حضور خود آن را به چالش بکشد و دست آوردهای آن را زیر سؤال ببرد.