فرهنگ سیاسی در امثال وحکم دری(12)

امثال وحِکَم

یکی مهم‏ترین بخش یک فرهنگ، امثال و حِکَم  آن است. امثال و حِکَم یک جامعه نقش مهمی‏ در حیات و ماندگاری آن جامعه دارد. بسیاری از رفتارهای اخلاقی، اجتماعی و سیاسی یک جامعه را می‏‏توان از ضرب المثل‏ها و حِکَم آن‏ها به دست آورد. امثال و حِکَم ابزاری برای شناخت بهتر یک فرهنگ محسوب می‏‏گردد. چه این‏که وقتی شخصی به کسی می‏‏گوید: "از آب گل آلود ماهی می‏گیرد"، معنایش این است که با انداختن تفرقه و نفاق و پیچده کردن اوضاع می‏خواهد به مقصود خود برسد. از این ضرب المثل، ما به درک رفتار اخلاقی جامعه می‏رسیم. رفتاری توأم با صداقت و راستی از جمله ارزش‏هایی است که این ضرب المثل بدان اشاره دارد. بنابراین، ضرب المثل، وسیله‏ی شناخت نیز هست. از این‏رو اگر بخواهیم با فرهنگ مردم خود آشنا شویم باید با ضرب المثل‏های آن نیز آشنا شویم. اضافه برآن، ضرب المثل از لحاظ ادبی ژانر خاصی به حساب می‏آید  و در بلاغتِ بیان تأثیر ژگرفی دارد. زیرا ضرب المثل علاوه بر شیرینی و جذابیت و اثرگذاری آن، از ایجاز لفظی نیز برخوردار است. ضرب المثل درعین ایجاز، دارای معنای بلند و عمیق می‏باشد. مثلاً وقتی گفته می‏شود:"تا مار راست نشود، به سوراخ نرود"، این جمله در عین کوتاهی لفظی، از محتوای بسیار بلندی برخوردار است. ضرب المثل مورد استعال گسترده‏ای نیز دارد. در موضوعات سیاسی، اجتماعی و اخلاقی نیز قابل استفاده می‏باشد.

به هر ترتیب اهمیت ضرب المثل برهیچ کسی پوشیده نیست. برای درک بهتر آن، ضروری است تا در مورد چیستی و مشخصات آن نیز اشاره‏ی کوتاهی داشته باشیم:

امثال

امثال لغت عربی و جمع مَثَل است. این لغت به معانی مختلفی استعمال شده است؛ مانند قصه، حکایت، افسانه، داستان مشهور، عبرت، پند، اندرز و... "احمد بهمنیار" مَثَل شناس ایرانی مَثَل را این‏گونه تعریف کرده است:"مثل جمله‏ای است مختصر،مشتمل بر تشبیه یا مضمون حکیمانه که به واسطه‏ی روانی الفاظ، روشنی معنا و لطافت ترکیب، بین عامه مشهور شده و آن را بدون تغییر یا تغییرات جزئی در محاورات خود به کار می‏برند."

 (خاوری محمد جواد، امثال و حکم مردم هزاره، چاپ اول، انتشارات عرفان، تهران 1380، به نقل از داستان نامه بهمنیار فرهنگ نوین، ص 10)

جواد خاوری در کتاب "امثال و حکم مردم هزاره"، به نقل از "لارد جان روسل" دانشمند اروپایی چنین نقل می‏کند: " مثل نتیجه‏ی عقل یک جمع و نادره گویی یک فرد است." (همان)

ضرب المثل نیز از امثال و حِکَم مشتق شده است. ضرب المثل جزو فرهنگ شفاهی مردم می‏باشد. ضرب المثل را در زبان آلمانی spichworter، در یونانی paroemia، در زبان مجارستانی  kozmondas، در لاتین proverbiur، در انگلیسی proerb، در زبان جاپانیkoto-waza ، در زبان هندیlokokti، در زبان ترکی atalar-sozu، در زبان سوئدیordsprak، در زبان اسپانیاییrefrau و در زبان گرجستان شرقی qudoza می‏گویند.

حِکَم

حِکَم جمع حِکَمت است و حکمت به معنای دلیل، برهان، صفت، عبرت، علامت، حدیث و روایت ذکر شده است. علی اکبر دهخدا حکمت را به عبارت فصیح، قصیر، حاوی قاعده‏ی طبیعی یا عقلی یا وضعی معنا کرده است.

برخی معتقدند که مَثَل وحِکَمت معنای واحد را دارند و یا به  یک معنا استعمال می‏شوند چنانچه حسین بشیریه گوید:"امثال عبارت است از حِکَمت و تغییرات کنایی همراه با تجربه." اما شمار دیگر باورمند‏اند که میان آن دو تمایز گسترده موجود است؛ چنان‏چه استاد بهمنیار گوید: " قسمت عمده‏ای امثال هر زبان را کلمات قصار تشکیل می‏‏دهد. کلمات قصار بر دو قسم‏اند: جمله‏هایی که استعمال آن‏ها بدون تغییر، یا با تغییر جزئی بین عامه رایج است، جزء امثال‏اند، و آن جمله‏ها را که بین عامه مشهور نیستند، حِکَم می‏‏نامند." (عباسیان علی اکبر، فرهنگ سیاسی در امثال وحکم فارسی، چاپ اول، انتشارات اختران، تهران 1387، به نقل از آموزش دانش سیاسی حسین بشیریه، ص 29)

علی اکبر دهخدا نیز این تفاوت را مهم می‏‏شمارد و معتقد است که "مثل حِکَمت توده است."

 به هرترتیب آن‏چه روشن است، این است که امثال و حِکَم ریشه در افکار و اندیشه‏های عامه دارد و نوع جهان‏بینی و طرز تفکر آن‏هارا بیان می‏‏کند.

مشخصات امثال وحِکَم

برای این‏که امثال و حِکَم از سایر جمله‏های ادیبانه متمایز گردد لازم است به صورت فهرست‏وار مشخصات آن را بربشماریم:

1.      اندرزگویی: اندرز گویی و پند و نصیحت از ویژگی‏های بارز ضرب المثل‏هاست. وقتی گفته می‏‏شود "هرچه کاشتی همان دِرَوی، بیانگر نوعی از نصیحت و پند اخلاقی است. یا مثل"تو نیکی می‏کن و در دجله انداز/ که ایزد در بیابانت دهد باز"، "چاه‏کن در چاه‏ست"، "در کسی نزن به انگشت که می‏زندت به مشت، و... نمونه‏هایی از این دست نشان می‏‏دهند که ضرب المثل با ارزش‏ها و باورهای اخلاقی مردم بیش‏تر سر وکار دارد و برخاسته از روحیات اخلاقی عام می‏‏باشد.

2.      ادیبانه بودن: حِکَمت مثل‏ها تنها در معنا و محتوای آن نیست بلکه در بیان ادیبانه‏ی آن نیز می‏‏باشد. چنان‏چه گویند: "هر حرف جایی  و هر نکته مکانی دارد"، "صدا از یک دست برنمی‏آید"، "خشت اول گر نهد معمار کج/ تا ثریا می‏رود دیوار کج"، و...  شمار زیادی از ضرب المثل‏های دری را بیت‏هایی از شاعران بزرگ مثل سعدی، حافظ، مولوی و... تشکیل می‏‏دهند. مثل "در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست"، "بنی آدم اعضای یک پیکرند/ که در آفرینش ز یک گوهرند". این بیت‏ها به مرور زمان تبدیل به ضرب المثل شده‏اند. در میان آثار شاعران معاصر نیز می‏توان نمونه‏هایی از نوع ضرب المثل پیدا کرد مانند این بیت از محمد کاظم کاظمی‏: "هرکه پا بسته‏ی خانه است بهل تا برود"، "سیب دندان زده را نذر ابوالفضل کنند"، و... ضرب المثل دارای تشبیهات و ترکیبات وصفی می‏باشند.

3.      کوتاهی: یکی از مشخصات ادیبانه بودن ضرب المثل‏ها ایجاز آن‏هاست. هیچ ضرب المثلی بیش‏تر از دو جمله یا یک بیت نمی‏باشد. اگر هم دیده شود بسیار نادر است. کوتاهی ضرب المثل‏ها باعث زیبایی و جذابیت آن‏ها شده است. اگر ضرب المثل از دو جمله بیش‏تر می‏بود هرگز در زبان مردم راه نمی‏یافت.

4.      فرازمانی و فرامکانی بودن: ضرب المثل‏ها مختص به زمان و مکان نمی‏باشد. در هرجای دنیا قابل استفاده است و در هرزمان می‏توان از آن کار گرفت. ضرب المثل‏ها در تمام فرهنگ‏های جهان وجود دارد و گاه از یک فرهنگ به فرهنگ دیگر سرایت می‏کند.

5.      حِکَمت رایج: ضرب المثل را حِکَمت رایج خوانده‏اند، چرا که محدود به فرد خاصی نمی‏شود بلکه تمام توده‏هادر آن شریکند و در ساخت آن تمام مردم نقش دارند.

6.      عدم اختصاص به گروه و طبقه‏ی خاصی از جامعه: ضرب المثل به گروه و طبقه‏ی خاصی مثل دانشمندان اختصاص ندارد بلکه همه افراد جامعه بالسویه می‏توانند از آن سود ببرند.

7.      جذابیت و گیرایی: ضرب المثل‏ها به دلیل کوتاهی و محتوای حکیمانه‏ای که دارند از جذابیت و گیرایی خاصی برخوردارند. به همین دلیل مبلغان و واعظان و نیز شعرا از آن سود می‏‏برند و برای انتقال پیام خویش استفاده می‏‏کنند. استفاده از ضرب المثل در نوشته‏ها و داستان‏ها نیز زیبایی و جذابیت می‏بخشد.

8.      رسایی: از دیگر خصوصیات ضرب المثل رسایی آن است. اگر ضرب المثل رسایی نداشته باشد نمی‏تواند در دل شنونده بنشیند.

9.      عام شدن به صورت تدریجی: ضرب المثل‏ها به شکل تدریج وارد زبان مردم شده‏اند. از وقتی که یک ضرب المثل از زبان گوینده‏ی آن بیرون می‏شود، تاهنگامی که‏ در زبان عام مردم جریان پیدا می‏کند، نیاز به زمان دارد. شاید ده‏هاسال بگذرد تا یک جمله شکل ضرب المثل پیدا کند.

10.  بیان کننده‏ی اخلاق و رفتارهای اجتماعی: از جمله مشخصات دیگر امثال و حِکَم این است که به نوعی از اخلاق و فتارهای اجتماعی مردم حکایت می‏کند.

11.  چند وجهی بودن: یک ضرب المثل می‏تواند در موارد مختلف و جاهای بسیاری به کار گرفته شود. مثلا "تو نیکی می‏کن و در دجله انداز/ که ایزد در بیابانت دهد باز"، در همه جا قابل استفاده است. یا مانند "دزد از سایه‏اش می‏ترسد".

برگزاری جشنواره فلم های كوتاه در بلخ

 

جشنواره فلم های کوتاه در ولایت بلخ برگزار گردید.

این جشنواره  همزمان با بهار طبیعت از سوی افغان فلم و ریاست اطلاعات و فرهنگ ولایت بلخ راه اندازی گردیده بود.

مسوولان برگزار کننده، هدف از راه اندازی این جشنواره را رشد و ترقی هنر در این ولایت و کشف استعدادهای جوان عنوان کردند.

گفته می شود در این جشنواره هفده فلم از هنرمندان و سینماگران ولایت بلخ نامزد گردیده بود که داوری آن را عبدالطیف احمدی رییس افغان فلم جوانشیر حیدری و صدیق برمك به عهده داشتند.

 در نتیجه فلم های روشنگر،‌ چشم  و هفت سین  مقام های برتر این جشنواره را حایز گردیدند.

در پایان برای برندگان جوایز و لوح تقدیر اهدا گردید.

کد خبر: 6

...................

مشاعره گل ارغوان در ولایت پروان

محفل مشاعره گل ارغوان در ولایت پروان برگزار گردید.

این محفل به مناسبت آغاز سال 1391 خورشیدی و میله عنعنوی گل ارغوان از سوی آمریت امور جوانان ریاست اطلاعات و فرهنگ ولایت پروان راه اندازی گردیده بود.

 در این محفل شمار زیادی از شاعران و فرهنگیان اشتراک ورزیده بودند.

هدف از برگزاری این محفل تجلیل از سال نو خورشیدی و میله عنعنوی گل ارغوان، عنوان شده است.

همچنین به گفته ی مسولان و برگزارکنندگان این محفل، هدف از برگزاری آن، رشد شعر و ادب در میان جوانان و گسترش فرهنگ سرایش شعر در جامعه بوده است.

در این محفل ادبی كه از سوی ریاست اطلاعات و فرهنگ تدویر یافته بود، شماری از شاعران و فرهنگیان به خوانش آثار جدید در ارتباط به بهار پرداختند.

میله عنعنوی گل ارغوان همه ساله در ولایت پروان برگزار می گردد و شاعران و فرهنگیان با خوانش آثار شان، از بهار و طبیعت تجلیل می کنند.

کد خبر: 10

................

بی توجهی؛ عامل بی رونقی پژوهش های ادبی

شماری از پژوهش گران بی توجهی مسوولان را عامل اساسی در بی رونقی پژوهش های ادبی دانستند.

پژوهشگران این مطلب را در سیمینار ارزیابی تحقیق که در ولایت ننگرهار برگزار گردیده بود، عنوان داشتند.

این سیمینار از سوی انجمن ژورنالیستان و نویسندگان زون مشرقی درشهرجلال آباد راه اندازی گردیده بود.

نویسندگان و پژوهش گران اشتراک کننده در این سیمینار، بر لزوم توسعه ی تحقیق و فرهنگ پژوهش در کشور تأکید کردند.

پژوهش گران در مقالاتی که در این سیمینار ارایه کردند، عامل عمده و اساسی کمرنگی فرهنگ پژوهش را بی توجهی مسولان دانسته و گفتند؛ اگر دولت دراین مسأله توجه نماید، بسیار از مشکلات حل خواهد شد.

همچنین در این سیمینار از دولت خواسته شد تا نسبت به توسعه تحقیق و حمایت از پژوهش گران توجه بیش تری نشان دهند.

کد خبر: 9

................

 

ویژه نامه هایکو سرایی در افغانستان

شماره ۱۴ هفته نامه ادبی سیمرغ  به هایکوسرایی در افغانستان اختصاص دارد. علاقه مندان می تواند مقاله های تحقیقی خود را در این زمینه ویا اگر اثار در قالب هایکو دارند برای چاپ ارسال نمایند.

[e-mail]

آغاز به فعالیت وبسایت سیمرغ

وبسایت سیمرغ آغاز به فعالیت کرد. در این وبسایت شما مطالب مختلفی را از قبیل، شعر، داستان، کتابهای تازه، مصاحبه، موسیقی محلی، ویدیو، دکلمه اشعار، و... می بینید.  تلاش بر این است تا این وبسایت به روز  گردد. شما می توانید تازه ترین آثار خود را همراه زندگینامه مختصر و عکس برای  ما بفرستید وهمچین می توانید آثار انتخابی را با ذکر مأخذ برای ما روان کنید. این است ادرس وبسایت سیمرغ:

www.simorghaf.com

 

زیرنام جشنواره نوروزی، تقدیر از اهل قلم کابل

هفته نامه ادبی فرهنگی سیمرغ جشنواره ادبی نوروز را روز پنج شنبه با اشتراک شاعران و ادیبان از ولایات مختلف ‏افغانستان در کابل برگزار کرد. دراین جشنواره از اهل قلم افغانستان تقدیر به عمل آمد.

در این جشنواره فعالان عرصه ادب و فرهنگ به ریشه های تاریخی نوروز پرداختند و شاعران شعرهایی در باب بهار و نوروز خواندند.

اعظم رهنورد زریاب، نویسنده و پژوهشگرصاحب نام افغانستان به سابقه تاریخی نوروز در حوزه تمدنی زبان فارسی پرداخت و گفت شاعرانی مانند فردوسی، ابوریحان بیرونی و عمر خیام به این باور اند که آغازگر جشن نوروز جمشید فرهمند، فرمانروای پیشدادیان بوده است.

آقای زریاب گفت هنوز تاریخ دقیق نوروز مشخص نیست: «از آنجا که استوره ها خود بی زمان و گاهی هم بی مکانند از این رو یک بار دیگر آغاز و آغازگر جشن نوروز در تاریکی و غبار زمان گم می شود و ناپدید می گردد و ما بازهم به این پرسش که جشن نوروز از چی هنگامی آغاز شده است پاسخ پذیرفتنی نمی یابیم.»

زریاب گفت شاهان سامانی، خلفای عباسی در بغداد، شاهان غزنوی در غزنه، قبطیان مصر، سلاطین عثمانی در ترکیه، تیموریان هرات و بابریان در دهلی جشن نوروز را با شکوه و جلال زیادی برگزار می کردند.

تالاری که در آن جشنواره نوروزی برگزار شده بود با تابلوهای اشعار شاعران در باب این روز مزین گردیده بود.

اعظم رهنورد زریاب و محب بارش نویسندگان افغانستان

شاعران جوان افغان در شعرهای شان سال جدید را سالی پر از برکت خواندند و بارندگی های زمستان و بهار را برای شادابی و سرسبزی افغانستان به فال نیک گرفتند.

رضا رضایی خواننده جوان افغان که اخیرا مقام اول ستاره افغان را کسب کرد نیز در این محفل آهنگ هایی با دمبوره اجرا کرد و حال و هوای خاصی به جشنواره نوروز بخشید.

مخالفان و موافقان نوروز

با آنکه جشن نوروز همه ساله با شکوه خاصی در شهر مزار شریف و سایر شهرها و ولایات افغانستان برگزار می شود اما این جشن مخالفانی نیز دارد.

شماری از علمای دینی به این عقیده اند که چون نوروز ریشه مذهبی ندارد بنا برنباید ازاین روز با این گستردگی تجلیل شود.

جشن نوروز در پنج سالی که طالبان بر افغانستان تسلط داشت برگزار نشد، این گروه به شدت با محافل نوروزی مخالف بود و مانع تجلیل از این روز می شد.

اما آقای زریاب گفت با وجود مخالفت هایی که در حال حاضر با جشن نوروز و جود دارد و گفته می شود که این جشن در اسلام پیشنه ای ندارد ولی در زمان خلفای عباسی شاعران عرب زبان شعرهایی را با زبان فارسی در باب نوروز سروده اند: «نکته دل انگیز این است که از سخن سرایان عرب در ستایش نوروز سروده هایی برجا مانده اند و این سخن پردازان کوشیده اند که در این سروده های شان جمله ها، ترکیب ها و واژه های فارسی را فراوان به کار ببرند.»

به باور فرهنگیان افغان، جشن نوروز پیشینه سه هزار ساله دارد. آنها می گویند فلسفه نوروز بزرگداشت از طبیعت، تجلیل از زندگی، تجلیل از ارزش های انسانی به خاطر تحول در جان آدمی، بزرگداشت از نوزایی و شکوفایی طبیعت می باشد.

گزارشگر: حسین سیرت

ویراستار: سیدروح الله یاسر

 

منبع: دویچوله

جشنواره ادبی سیمرغ در کابل برگزار شد

امروز پنج شنبه دهم حمل، جشنواره ادبی سیمرغ پیرامون نوروز، در کابل برگزار گردید. سخنرانان هر یک پیرامون اهمیت نوروز به عنوان یک فرهنگ تاریخی-دینی و تاریخچه آن به صحبت پرداختند.

محمود جعفری؛ مسئول برگزاری جشنواره سیمرغ و یکی از شاعران و نویسندگان کشور در این مراسم گفت:”نوروز یک روز فرهنگی در تاریخ چندین ساله کشورهای بزرگی مانند افغانستان، ایران، تاجیکستان و… است که پیوند ناگسستنی در رگ و خون شهروندان این کشورها دارد.”

جعفری هدف از برگزاری جشنواره سیمرغ را کشف استعدادهای جوانان، اطلاع حاصل کردن از تاریخ و فرهنگ و ایجاد رابطه میان هنر و ادبیات دانست و افزود:”ما کوشش می کنیم که با راه انداختن چنین همایش های علمی-فرهنگی یک پیام صلح را برای مردم افغانستان بدهیم و از این طریق بتوانیم مردم افغانستان را به وحدت ملی و برادری دعوت نماییم.”

اعظم رهنورد زریاب؛ نویسنده و منتقد ادبی نیز یکی دیگر از سخنرانان این محفل بود که پیرامون تاریخچه نوروز به صحبت پرداخت.

زریاب نوروز را یک فرهنگ خواند که در سابق، در حدود یکماه تجلیل می شد؛ ولی حالا به چندروز مختصر شده است. به باور این منتقد ادبی، آغاز نوروز و یا روزی که از آن روز به بعد، مردم به تجلیل آن به عنوان یک روز خوشی پرداخته اند نامعلوم است.

او تاکید کرد:”وقتی که شاعران و نویسندگان نتوانستند روز آغازین نوروز را به صورت دقیق بیابند؛ بنابراین به اسطوره گرایی پرداختند که نتیجه آن اسطوره گرایی، آغاز این روز (نوروز) را به جمشید؛ پادشاه فرهمند رجعت دادند که بنیانگذار نوروز شناخته شد.”

اما زریاب، استدلال می کند که نوروز به عنوان یک روز تاریخی و فرهنگی در تمام دوره های تاریخی در یک حوزه بزرگ امپراتوری های کلان مانند خلفای عباسی در بغداد، عثمانی در ترکیه، شاهان سامانی، قبطیان مصری در مصر و ده ها جای دیگر مورد تجلیل قرار می گرفت؛ بنابراین می شود گفت که نوروز یک نماد فرهنگی-تاریخی ساحه وسیعی را در زمان های سابق احتوا می کرده است.

همچنین در این محفل ادبی شاعران جوانی از سراسر کشور هریک شعرهای شان را در وصف نوروز خواندند و محفل را رنگ و رونق ادبی بخشیدند.

در اخیر این محفل برای بهترین شاعر و داستان نویسان مدال و تحفه، از سوی مدیران جشنواره سیمرغ اعطا گردید که بهترین جایزه شعر را عنایت الله و جایزه بهترین داستان نویس را سهراب سروش غیبی از ولایت بلخ از آن خود کردند.

آدینه وند؛ مسئول بخش پیام رایزنی فرهنگی ایران در کابل نیز پیام رایزن فرهنگی سفارت ایران در کابل را قرئت کرد.

در پیام یادشده مسئول فرهنگی سفارت ایران در کابل، نوروز را برای همه مردم افغانستان تبریک گفته و آن را یک جشن فرهنگی-تاریخی میان ملت های بزرگ ایران، افغانستان، تاجیکستان و سایر کشورهای حوزه آسیا توصیف کرده و بر پاسداشت و زنده نگهداشتن آن تاکید کرده بود.

منبع: سایت جمهور نیوز

 

بلخیان برنده جایزه اول جشنواره نوروزی سیمرغ کابل

جمعه ١١ حمل ١٣٩١ ساعت ١٢:٤٠

جشنواره ادبی سیمرغ که چندی پیش از سوی موسسه فرهنگی دُر دری و نشریه سیمرغ به راه افتاده بود، روز گذشته در کابل با اعلام نام برندگان این جشنواره به پایان رسید.

عنایت شهیر در بخش شعر و سهراب سروش غیبی در بخش داستان، که هر دو از ساکنان بلخ هستند؛ به عنوان برندگان جایزه اول جشنواره سیمرغ شناخته شدند.

 جشنواره ادبی سیمرغ به هدف شناسایی چهره های برتر شعر و داستان کشور راندازی شده است

موسی ابراهیمی و عاقله شریفی شاعرانی از کابل، مقام های دوم و سوم بخش شعر این جشنواره را به دست آوردند.

سکینه محمدی و جعفر عزیزی نیز به عنوان برندگان رده های دوم و سوم داستان شناخته شدند.

مسوولان برگزار کننده می گویند که جشنواره نوروزی سیمرغ به پاس "جشن بزرگ پارسیان نوروز" به راه افتاده است.

این جشنواره روز گذشته (پنجشنبه) در کابل با تدویر همایش ادبی - فرهنگی، که در آن شمار زیادی از فرهنگیان، نویسندگان و هواداران شعر و داستان حضور داشتند، پایان یافت.

مسوولان برگزار کننده می گویند که جشنواره نوروزی سیمرغ به پاس "جشن بزرگ پارسیان نوروز" به راه افتاده است.

شاعران و داستان نویسان اثرهای ادبی شان را به این جشنواره فرستاده و داوران از میان ده ها نویسنده، برنده مقام های برتر را شناسایی کردند.

جشنواره سیمرغ؛ استعداد شناسی ادبی

به گفته محمود جعفری مسوول نشریه سیمرغ، این جشنواره ها جوانان را تشویق می کند تا بیشتر و خوبتر بنویسند تا از این طریق استعدادهای ناب در میان جوانان نویسنده و قلم بدست شناسایی شود.

محمود جعفری مسوول نشریه سیمرغ می گوید که این جشنواره ها جوانان را تشویق می کند تا بیشتر و خوبتر بنویسند تا از این طریق استعدادهای ناب در میان جوانان نویسنده و قلم بدست شناسایی شود

رایزن فرهنگی ایران مقیم افغانستان در پیامی، جشنواره نوروزی سیمرغ را عامل نزدیکی فرهنگیان کشورهای همزبان دانسته است.

رهنورد زریاب داستان نویس و منتقد ادبی، در جشن نوروزی سیمرغ سخنرانی کرد و گفت که  نوروز، کشورهای منطقه را با هم یکجا می کند.

زریاب افزود:" جشن نوروز یک رویداد تقویمی نه بلکه یک رویداد دل انگیز طبیعی است که از سال ها به این سو توسط پارسیان تجلیل می شود."

 محمود جعفری مسوول نشریه سیمرغ، خوشبین است تا برگزاری این جشنواره ها زمینه فعالیت بیشتر فرهنگی در کشور را فراهم کند

به گفته زریاب، سال ها پیش از امروز، به پاس فرارسیدن بهار و نوروز، نزدیک به یک ماه جشن و پایکوبی می شد اما در سال های پسین، اندک اندک از رونق جشن نوروزی کاسته شده است.

چندی پیش، فرهنگیان افغانستانی جشنواره "قند پارسی" را در تهران برگزار کرده و از "کارکردها و دست نبشته های" شماری از داستان نویسان و شاعران جوان تقدیر کردند.

الیاس یورش – کابل

خبرگزاری بخدی