گزینه شعرهای کلاسیک4

شوریده:

روی بنمایی ودل ازمن شوریده  ربایی                                     

تو چه شوخی که دل از مردم بی دیده ربایی

حسن گویند که چون دیده شود دل برباید                               

تو بدین حسن دل از دیده ونادیده ربایی

خاطر خلق بدین روی پریوار ستانی                                          

طاقت جمع بدین موی پریشیده ربایی

آن که او را نتوان دل به دو صد شیوه ربودن                            

تو بدین روی خوش وخوی پسندیده ربایی

با چنین لعل لبان پیش درخت گل سوری                                 

گربخندی تو دل ازغنچۀ خندیده ربایی

دیگر از چهرۀ تابان تو در دست دل من                                   

 نیست تابی که بدین گیسوی تابیده ربایی

تو که خود فاش توانی دل یک شهر ربودن                             

دل "شوریده" روا نیست که دزدیده ربایی

 

ادامه نوشته

گزینه شعر های کلاسیک(3)

ابوالحسن ورزی:

باز برخاک درت روی نیاز آوردم                                                                                                

آن دلی را که شکستی به تو باز آوردم

کوته از ناز مکن دست تمنایی را                                                                                                 

که به دامان تو از روی نیاز آوردم

بسکه در چشم تو شد خیره نگاه هوسم                                                                                        

 نگه گرم ترا برسر ناز آوردم

دامن اشکی و افسانۀ جانسوز غمی است                                                                                        

آنچه در خلوت شب های دراز آوردم

بردر معبد خورشید به طاعت نروم                                                                                                

من که در میکدۀ عشق، نماز آوردم

همچو مهتاب نظر گاه همه عالم شد                                                                                             

 شمع عشقی که به خلوتگه راز آوردم

ترک دل گفتم  ودر پای تو انداختمش                                                                                        

 چون کبوتر که به جولانگه باز آوردم

موج دردی شد وبرجان من سوخته ریخت                                                                                   

 هر صدایی که برون ازدل ساز آوردم

درد وداغی است که حسرت زدگان می دانند                                                                              

آن چه از گلشن دیدار تو باز آوردم

ادامه نوشته

گزینه شعرهای کلاسیک 2

وحشی بافقی:

کشیده عشق در زنجیر، جان ناشکیبا را                                                     

نهاده کار صعبی پیش، صبر بند فرسا را

توام سررشته داری، گر پرم سوی تو معذورم                                           

که در دست اختیاری نیست مرغ بند بر پا را

من از کافرنهادیهای عشق ، این رشک می‌بینم                                         

که با یعقوب هم خصمی بود جان زلیخا را

به گنجشکان میالا دام خود، خواهم چنان باشی                                       

که استغنا زنی ، گر بینی اندر دام ، عنقا را

اگر دانی چو مرغان در هوای دامگه داری                                              

ز دام خود به صحرا افکنی، اول دل ما را

نصیحت این همه در پرده ، با آن طور خودرایی                                      

مگر "وحشی" نمی‌داند، زبان رمز و ایما را

 

ادامه نوشته

گزینه شعر های کلاسیک(1)

 

در این وبلاگ صفحه ی  جداگانه برای شعر شاعران باز گردید. این شعر ها براساس ذوق به مرور زمان گزینش شده واینک در اختیار علاقه مندان قرار می گیرد.

هاتف اصفهانی:

کجایی درشب هجران که زاری های من بینی؟                        

چو شمع از چشم گریان اشکباری های من بینی

کجایی ای که خندانم ز وصلت دوش می دیدی                     

که امشب گریه های زار و زاری های من بینی؟

کجایی ای قدح ها از کف اغیار نوشیده                                  

که ازجام غمت خونابه خواری های من بینی؟

شبی چند از خدا خواهم به خلوت تا سحر گاهان                    

نشینی با من وشب زنده داری های من بینی

شدم یار تو و از تو ندیم یاری وخواهم                                     

که یار من شوی ای یار و یاری های من بینی

برای امتحان تا می توانی بار درد و غم                                     

بنه بردوش من تا بردباری های من بینی

برای یاد گار خویش شعری چند چون "هاتف"                       

نوشتم تا پس ازمن یاد گاری های من بینی

 

ادامه نوشته