صدای سوخته

يكي از چيز هايي كه شعر را شعر مي سازد نگاه شاعرانه است. نگاه شاعرانه چيست؟ اگر بخواهيم دريافت هاي مان را تقسيم بندي كنيم به اين نتيجه مي رسيم كه ما براي دريافت يك چيز از سه روش استفاده مي كنيم: يكي روش عادي ودوم روش علمي، سوم روش هنري. يعني گاهي ما به عنوان يك انسان معمولي پديده هاي طبيعي را مي بينيم. از اين منظر چشم ما به صورت اشيا بر مي خورد و ما آن چه را توسط چشم خود مي بينيم حس مي كنيم. گاهي براي جست و جوي علمي ذهن وعقل ما به كار مي افتد . در اين حالت ما مي خواهيم چيز هايي را بشناسيم. حقيقت اشيا را درك كنيم. هدف ما تحصيل معلومات راجع به يك پديده است. به عبارت ديگر شناخت ما، براي كسب شناخت به حركت مي افتد. اما گونه ديگري از نگاه وجود دارد كه در آن هدف به دست آوردن اطلاعات از يك پديده نيست بلكه در اين جا ما در صدد كشف هنرمندانه اشيا هستيم. نگاهي كه در اين حالت با او سرو كار داريم نگاهي است كه با عاطفه و احساس و بينش هنري توأم گرديده است؛يعني نگاه نگارگرانه است. اين نگاه نگارگرانه بيشتر با طبيعت پيوند دارد. نقطه عزيمت آن پديده هاي طبيعي است و هرچه بيرون از دايرة طبيعيات مي باشد، كشانده كشانده در قلمرو خود هست مي بخشد.