تقدیم به زنان حماسه ساز کشور

 

مرثيهء تلخ

 

مرثيهء تلخ!

گيسوانت را                به باد بگذار

تا كبوتران

گره

          گره

بهاري شوند

در ين كرخت زمانهء پلشت

شباهنگام

شمشير                بر شاخهء ناجو              بيفروز

يال آتش افشان اسپ بي سوار

سوگمرگ حنجره هاي بي صدا را

هفت بامداد

آواز مي دهد

آفتاب

از نيفهء سوزني

برنخواهد جست

مگر                  به گرداب خوني؛

رها شده

          در آوردگاه خنجروتيغ

سايه

به تير نميرد                 هرگز!

انگشتانه ات کجاست؟

سپند دستانت

باد را می شوراند

گره

گره

مشعل وار

گيسوانت را

روي كوههء پامير           بيفشان

تا مر ثيهء شب

                              ناسروده نماند.