من مجموعه شعرم را نشر می‏کنم

چاپ افست به‏دردنخور است

روزنامه هم جای آدم نیست

شاید که مُردَم

این فرصت مرغاک را نباید از دست بدهم

هنوز زنده‏ام

مثل مورچه‏ای که روی سرک ایستاده

بمب استنشاق می‏کند

هنوز فرصت هست

عزرائیل ناوقت می‏خوابد

شاید فراموش کرده کسی زنده است

انتحاری وقتی بیدار شود

جای من و تو اینجا نیست

زودباش، شعر دم کن!

چای بیاور!

باید برویم

 اول حوت 1396- کابل